ดลมนัส กาเจ
จากการลงพื้นที่เพื่อตามล่าหาแหล่งปลูกราชาทุเรียนมาเลเซีย “มูซังคิง” หรือ “เหมา ซาน หวาง” ณ ปลายสุดของด้ามขวาน อ.เบตง จ.ยะลา ครั้งล่าสุดไปพบเห็นเครื่องมือสำหรับปอกทุเรียนทุกสายพันธุ์ ที่ร้านฮอต สปริง คาเฟ่ ตรงกันข้ามบ่อน้ำร้อน ต.ตาเนาะแมเราะ อ.เบตง จ.ยะลา ซึ่งด้านหน้าของร้านมีทุเรียนหลากหลายสายพันธุ์วางขาย ทั้งมูซังคิง โอฉี หรือหนามดำ ทุเรียนพื้นเมือง และมี “เครื่องปอกทุเรียน” ด้วย ที่ปอกให้ลูกค้าตลอดทั้งวัน ปอกได้รวดเร็วมาก
เครื่องปอกทุเรียนแทนมีด ประดิษฐ์ขึ้นมาอย่างเรียบง่าย ฐานล่างเป็นเหล็กกล่องสี่เหลี่ยมหรือเหล็กเส ขนาด 2×4 นิ้วยาวราวครึ่งเมตร เป็นเกาะไว้ ตรงช่วงกลางมีตะกร้อเหล็กสำหรับวางผลทุเรียน ด้านหัวเหล็กมีเหล็กแป๊บเป็นเสา เป็นที่สำหรับการยึดของขาตะเกียบทำด้วยเหล็กแป๊บเช่นกัน สามารถยกขึ้นลง ตามขนาดของผลทุเรียน ตรงขาตะเกียบห่างจากแกนไปนาว 12-15 จะมีเหล็กแบนแหลมคมข้างละอัน
เวลาใช้เอาผลทุเรีนยนวางในตะกร้อเหล็ก ใช้เหล็กที่แหลมปักกตรงกลางก้นผลทุกเรียนง แล้วใช้ฉีกขาตะเกียบออก เปลือผลทุเรียนจะฉีกออกตามมาด้วย จากนั้นมาเกะเอาเนื้อมารับประทาน ใช้ง่าย รวดเร็วมาก
คุณมณีรัตน์ หรือเจ็หยุด เจ้าของร้านบอกว่า เป็นภูมิปัญญา ของอดีตสมาชิกโจรจีนคอมมิวนิสต์มาลายา หรือ จคม.ที่กลับตัวมาพัฒนาชาติไทยเป็นผู้คิดค้น และประดิษฐ์ขึ้นมา (ดูคลิปประกอบ)