โดย… นายสวีสอง

พอฝนตก หรือต้นฤดูฝน เราจะแลเห็นต้น “กะเม็ง” ขึ้นตามริมทาง เป็นพืชล้มลุกอยูในวงศ์  ASTERACEAE  หากมองอย่างผิวเผินไม่มีใครทราบเลยว่า แท้จริงแล้ว “กะเม็ง” ถือพืชที่มีค่ามหาศาล

คนเก่าคนแก่สมัยก่อน เอาต้นกะเม็งผสมกับลูกมะเกลือดิบโขลกใช้ย้อมผ้าให้ดำสนิท ส่วนสรรพคุณทางสมุนไพรคือ ต้น นำมาต้มดื่มน้ำ บำรุงโลหิต แก้โรคโลหิตจาง  แก้จุกเสียด  แก้ไอเป็นเลือด ปัสสาวะเป็นเลือด อาเจียนเป็นเลือด  แก้ริดสีดวงทวาร และแก้เจ็บคอ หากนำมาตำใช้ทาพอก แก้ผื่นคัน แก้ฝีพุพอง รักษาแผลตกเลือดได้ดี

ส่วนใบ รสขมเฝื่อน เป็นยาถ่าย  แก้อาเจียนเป็นเลือด แก้จุกเสียดแน่น แก้พิษโลหิต , ขณะที่ราก  ใช้ขับลมในลำไส้ แก้อาเจียนเป็นเลือด บำรุงร่างกาย แก้โรคตับและม้ามพิการ , ดอก  แก้ดีซ่าน ระงับปวด  แก้ปวดฟัน ,ขณะที่ผล  ขับผายลมได้เป็นอย่างดี

ลักษณะต้นต้นสูง 30-60 ซม ผิวต้นเรียบ  ใบ เป็นดี่ยวไม่มีก้านขึ้นเรียงตรงข้ามตามต้นและกิ่งเป็นคู่ๆ  รูปทรงใบหอก โคนใบสอบ ปลายใบเรียวแหลม ขอบหยักนิกราว 2-3 หยัก

ดอก  ออกเป็นช่อเดี่ยวกระจุกแน่นตามซอกใบและปลายยอด มีกลีบเลี้ยงสีเขียว เวลาบานดีสีขาวปลายบาน

ผล  ทรงกรวยหงาย พอแก่แห้งสีดำ

พืชชนิดนี้ขายพันธุ์ด้วยการเพาะเมล็ด