โดย…ดลมนัส กาเจ

หมอกขาวโพล้นตัดเหลี่ยมยอดดอยสุเทพที่ตระหง่านอยู่เบื้องหน้า โชเฟอร์ใช้มือ 2 ข้างจับพวงมาลัยแน่นค่อยหักตามตามเส้นทางอันคดโค้งลัดเลาะตามขอบไหล่ของดอยเป้าหมายของเรา “ดอยขุนช่างเคี่ยน” ดินแดนอันสวยงามในยามดอกซากุระเมืองไทย (พญาเสือโคร้ง) บานสะพรั่งในเหมันตฤดู

ความตั้งใจแรกของพวกเรา ออกจากตัวเมืองเชียงใหม่ตอนสายๆ รถเก๋งเกียร์ออร์โต้ปีนปายขึ้นจากตีนดอยสุเทพ ตามเส้นทางอันคดโค้ง ผ่านวัดพระธาตุดอยสุเทพ เป้าหมายปลายทางดอยขุนช่างเคี่ยน ซึ่งอยู่ช่วงรอยต่อของอำเภอแม่ริมกับอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่ ผ่านพระตำนักภูพิงคราชนิเวศน์ดงกุหลาบงามแห่งเมืองเหนือ

ยืนกลางหมอก

พอเลยทางแยกไปไปดอยปุยเราขับรถตรงไป แต่การเดินทางของเราค่อนข้างจะทุลักทุเล เนื่องจากเราใช้รถเก๋ง นั่ง 4 คน เกียร์ออโต้ ครึ่งเก่าครึ่งใหม่ ขณะที่เส้นทางแขบ ลัดเลาะ ตามไหล่ดอยที่มีความชัน ไม่สามารถที่จะสวนทางได้ต้องให้รถคันใดคันหนึ่งจอดหลบ อีกคันต้องขังบช้าๆ หลายครั้งรถของเราออกเมื่อส่วนทางเกิดภาวะอืด เร่งไม่ขึ้น บางช่วงเกียร์ฟรี

จุดหนักที่สุดคือช่วงทางชัน มีโค้งหักศอก และรถเราเป็นฝ่ายหลบ พอจะเร่งเกิดเกียร์ คณะของเราบางคนถึงกับพึมพัมขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง และจุดนี้ทำให้คณะของเรามีความคิดเปลี่ยน คือหาที่กลับรถถอยกลับดีกว่ากินข้าวลิงบนดอย

เราพักรถราว 10 นาทีเริ่มเกียร์ใหม่ รถขยับเอื่อยๆ พอถึงช่วงถนนราบ รถเข้าสู่สภาพปกติ เราต้องระวังและพยายบามเยียบเร่ง และเป็นแบบนี้หลายระลอก  ในที่สุด เราก็ได้พบกับจุด ชมวิว ตัดสินใจ จอดรถเพื่อจะเลี้ยวกลับ ณ จุดชมวิวแห่งนี้สวยงามมาก ห่างจากดอยขุนช่างเคี่ยนราว 7 กม.แม้ว

เราแถบลืมว่า รถเรามีปัญหา เมื่อได้แลเห็นภาพทิวทัศน์อัสวยงามของจุดชมวิวตรงนี้ เรายืนขอบเหวสามารถจะมองเห็นหมู่บ้านของชาวไทยภูเขาเผ่าม้ง ที่ดอยปุยลิบ ที่ถูกอ้อมโอบด้วยคุณเขา และในระหว่างนั้นจะมีก้อนเมฆขาวโพล้นเอื่อยๆไปตามสายลมที่ผัดผ่านตลอดเวลา ชาวม้งบอกเราว่า เมฆจะมาช่วงหลังจากบ่าย 2 โมงไปแล้วทุกวันทำให้ยอดดอยถูกคลุมด้วยหมู่เมฆ

บริเวณจุดชมวิว นอกจากจะมองทิวทัศน์อันสวยงาม จะมีร้านสินค้าของชาวม้งให้ช้อปปิ้งหลากหลาย ทั้งของใช้ ของกิน เครื่องประดับ กาสดดริป เราจึงถือโอกาสนี้ป้อปปิ้งของกินหลายอย่าง รวมกับกาแฟดริปด้วย ก่อนเราจะเดินกลับสู่เชียงใหม้ในช่วงพระอาทิตย์โพล้เพล้พอดี