ดลมนัส กาเจ

เห็นกระแสนิยมบริโภค “หอยเชอรี่สีทอง” กำลังมาแรง เลยทดลองเลี้ยงไว้ในกระบะผสมปูนขนาดใหญ่กว่า 200 ตัวแบ่งเป็น 2 กระบะ คัดเอาขนาดที่ใกล้เคียงอยู่ในกระบะเดียวกันกระบะละกว่า 100 ตัว กินผักทุกอย่าง (หากซื้อถือว่าเปลือง)

เลี้ยงมาเกือบ 3 เดือนแล้ว เริ่มโต กินจุขึ้น น้ำเสียเร็วขึ้นอาจเกิดจากส่วนมาจากเหมือกหรือน้ำในผักที่ถูกหอยกัดแทะกินไหลออกมาผสมกับน้ำในปริมาณมากขึ้นทุกวัน และอีกส่วนหนึ่งน่าจะมาจากสิ่งบางอย่างที่หอยขับออกมาในน้ำ ทำให้สภาพน้ำเสียเร็วขึ้น

คิดเอาเองว่า ถ้านำเครื่องปั้มออกซิเจนที่ใช้กับตู้เลี้ยงปลา มาปั้มออกซิเจนก่อนโอกาสน้ำเสียอาจช้าลงเพราะในน้ำมีออกซิเจนมากขึ้น โดยเอาชนิด 2 หัวปั้ม เพื่อวัดกับอีก 1 กระบะที่ยังปล่อยแบบเดิม ตั้งใจว่าหากดีขึ้นจะซื้อใส่ทั้ง 2 กระบะ เลยเริ่มใส่ตอนเย็นๆ ตื่นเช้าพบหอยปีนหนีออกจากกระบะที่เลี้ยงหลายตัว อยู่ตามพื้นห่างจากที่เลี้ยงเป็นเมตร บางส่วนอาจคลานไปไกลแล้วก็ได้ จึ่งนั่งเฝ้าสังเกตดูพฤติกรรม พบว่ามีหอยพยามปีนหนีเป็นกลุ่ม 2- 5 ตัว

เบื้องต้นสันนิฐานว่า ส่วนหนึ่งอาจเกิดจากน้ำเสีย  อีกส่วนหนึ่งคิดเอาเองว่า หอยติดว่าเขาอยู่จำนวนมาก อาจคิดว่าอาหารแต่ละวันไม่เพียงพอจึงปีนไปหาแหล่งอาหารใหม่ แต่ที่สงสัยมากที่สุดน่าจะเกิดจากเครื่องปั้มออกซิเจนที่ยังใหม่ แรง ทำให้น้ำปั่นป่วน หมุนเวียน ทำให้หอยตื่น เพราะเห็นหอยที่เข้าใกล้มันว่อนไปตามกระแสของน้ำ หอยอาจคิดว่าเกิดสภาพที่ไม่ปกติ ราวกับภัยมาถึงที่อยู่อาศัยจึงพากันหนี

ขณะที่อีกกระบะหนึ่งที่ไม่ได้ใส่เครื่องปั้มออกซิเจน น้ำก็ขุ่นเหมือนกัน แต่ไม่มีหอยหนี จึงลองถอดเครื่องปั้มออกซิเจนออก สังเกตุมาแต่เช้ายันเย็นไม่พบหอยหนีอีกเลย หรืออาจปีนหนีตอนกลางคืนก็ได้ (ดูคลิปประกอบ)